Józef Buzek (1873–1936), statystyk, ekonomista i polityk; w 1899 r. uzyskał tytuł doktora prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i rozpoczął pracę w Centralnej Komisji Statystycznej w Wiedniu. W 1902 r. habilitował się na Uniwersytecie Lwowskim, uzyskał tytuł docenta prywatnego statystyki i rozpoczął, jako zastępca profesora, wykłady nauki administracji i prawa administracyjnego.

W 1904 r. Buzek został mianowany nadzwyczajnym profesorem tych przedmiotów, objął także kierownictwo Biura Statystycznego przy Wydziale Krajowym we Lwowie (1904–1910). W 1906 roku Buzek został członkiem Centralnej Komisji Statystycznej w Wiedniu i członkiem Rady Statystycznej Urzędu Statystycznego austriackiego Ministerstwa Przemysłu i Handlu. W 1910 r. został profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Lwowskiego.

Główne prace statystyczne Józefa Buzka z okresu do 1918 r. to: Stosunki zawodowe i socjalne w Galicji według wyznania i języka (1905), Własność tabularna w Galicji według stanu z końcem r. 1902 (1905), Materiały statystyczne do reformy sejmowej prawa wyborczego (1906), O rozsiedleniu ludności Galicji wedle wyznania i języka (1909), Rozwój stanu szkół średnich w ciągu ostatnich lat 50. 1859-1909 (1909), Uwagi na zbliżający się spis ludności (1910).

8 listopada 1918 r. Buzek został mianowany dyrektorem Głównego Urzędu Statystycznego. Pozostał na tym stanowisku do 1929 r. W tym czasie zajmował się organizacją Urzędu od podstaw, centralizacją prac statystycznych i rozwojem systemu publikacyjno-informacyjnego GUS.

Największym osiągnięciem J. Buzka w dziedzinie współpracy międzynarodowej było zorganizowanie w Warszawie w sierpniu 1929 roku XVIII Sesji Międzynarodowego Instytutu Statystycznego, którego był członkiem.

Główne prace Buzka ściśle związane z jego pracą w GUS, to: Problemat równowagi budżetu państwowego w świetle statystyki finansowej (1930), Zakres działania i budżety państwowe urzędów statystycznych przed wojną i obecnie (1925), Historia ogólna Głównego Urzędu Statystycznego od roku 1918 do roku 1928 (1930), Die Organisation der amtlichen Statistik in Polen (1927).

Józef Buzek był również członkiem Rady Statystycznej m. st. Warszawy i przewodniczącym Rady Instytutu Badania Koniunktur Gospodarczych i Cen (od 1928 r.) oraz profesorem prawa administracyjnego na Uniwersytecie Warszawskim i w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie.

W latach 1922–1927 Buzek pełnił funkcję senatora Rzeczypospolitej Polskiej, wybranego z ramienia Polskiego Stronnictwa Ludowego Piast. Podczas wykładu 23 kwietnia 1928 r. doznał ataku paraliżu i przeszedł na emeryturę. Józef Buzek był odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, węgierskim Krzyżem Zasługi II klasy i Orderem Egipskim Nilu III stopnia.